W latach 1986-1991 studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Związku Literatów Polskich.
- W latach 1991-1992 był wydawcą i redaktorem naczelnym prywatnego miesięcznika społeczno-kulturalnego „Echo Elbląga”, a od listopada 1991 r. do lutego 1997 r. – etatowym dziennikarzem najpierw „Elbląskiego Magazynu Ilustrowanego”, a następnie „Kuriera Elbląskiego”. W późniejszych latach współpracował m.in. z: „Dziennikiem Bałtyckim”, elbląskim dwutygodnikiem „Regiony” oraz „Magazynem Elbląskim”. Publikował również w „Pozarządowcu” i „Bez Wierszówki”.
- Pisze wiersze i dramaty. Utwory literackie publikował w „Akancie”, „Pograniczach”, „Res Humana”, „Aspektach”, „Parnasiku”, „Ciechanowskich Zeszytach Literackich”, „Latarni Morskiej” oraz pismach regionalnych: „Tyglu” i „VariArcie”. Na początku lat 90-tych zajmował się przekładami, tłumacząc m.in. powieści fantasy.
Publikacje
- Dramaty jednoaktowe (2002)
- A jak Ajakos. Dramaty jednoaktowe – wybór (2011)
Scenariusze:
Serce na Patyku → podejrzyj
Komedia romantyczna w klimacie postmodernistycznym
Czas: 30 min
Role żeńskie – 1
Role męskie – 2
Wykład → podejrzyj
Pełen zaskakujących wywodów moralitet filozoficzny z niespodziewanym finałem.
Czas: 30 min
Role męskie – 4
Czwarta ściana → podejrzyj
Jednoaktówka typu “teatr w teatrze”. W pierwszej scenie aktorzy rozmawiają o sytuacji, w jakiej znalazł się ich teatr, o nowym reżyserze, którego nie cierpią i o kiczowatym spektaklu, w którym mają wystąpić (ów reżyser gra w tej sztuce króla, który wraca po długiej wyprawie do stolicy i z trudem odzyskuje władzę). Aktorzy umawiają się, że podczas premiery zmienią przebieg spektaklu w sposób niezbyt przyjemny dla reżysera. Co konkretnie zmienią – tego nie wiemy. Drugą scenę stanowi wspomniany już kiczowaty spektakl, napisany wierszem. Dla ścisłości: to nie wiersz, to banalna rymowanka, ale taka być musi, skoro sztuka ma być kiczowata. Możemy się domyślać, że aktorzy coś w tym tekście pozmieniali, bo król (reżyser) okazuje w niektórych momentach zaskoczenie, a finał sztuki jest nieco odmienny od tego, jaki zapowiadano. Ale granica między tym, co miało się znaleźć w spektaklu, a tym, co samowolnie zmienili aktorzy, pozostaje nieznana: nie wiemy, kiedy aktorzy dokładnie grają napisane dla nich role, a kiedy robią sobie żarty z reżysera.
Czas: 60 min
Role żeńskie – 2
Role męskie – 4
Stacja przeznaczenia → podejrzyj
Melodramat, którego akcja toczy się w pociągu. Klimat komediowy ale i nostalgiczny.
Czas: 30 min
Role żeńskie – 1
Role męskie – 2