Teatr ”Przebudzeni” funkcjonuje od maja 2003 roku przy PSONI, Koło w Ostródzie. Grupa propaguje głównie teatr ruchu i muzyki, jednak eksperymentuje także ze słowem. Teatr to dla Grupy swoista forma terapii i wyrażenia siebie,
a spektakle to swego rodzaju manifesty, nad którymi Zespół pracuje wspólnie. Teatr „Przebudzeni” aktywnie uczestniczy we wszelkich warsztatach i przeglądach, stając także do rywalizacji z zespołami pełnosprawnymi i odnosząc znaczące sukcesy.

Na zajęcia warsztatowe regularnie uczęszcza 20 osób, są to uczestnicy PSONI, WTZ, ZAZ w Ostródzie. Przez Zespół
w ciągu wszystkich lat funkcjonowania przewinęło się jednak znacznie więcej osób. Praca każdego aktora Grupy Teatralnej „Przebudzeni” jest swoistą misją. Potwierdzają to również wszelkie występy lokalne, na które Zespół zawsze żywo reaguje, współpracując przez to z ośrodkami kultury, szkołami i innymi placówkami. Pytanie co takiego niezwykłego jest w występach „Przebudzonych”, że chce się ich oglądać? Mówiąc krótko: autentyzm, świadomość sceniczna, warsztat i pomysł, a wszystko to przeplatane humorem i dystansem do siebie i problemów.

Za najważniejszy sukces instruktorzy, Monika Kazimierczyk i Dariusz Wychudzki, zaliczają sam fakt istnienia Zespołu od roku 2003, mimo niekiedy wielu przeciwności losu. Dużym osiągnięciem jest niesamowity rozwój grupy, liczba
i poziom wypracowanych spektakli, współpraca i swoboda sceniczna, setki godzin warsztatowych i prób, dyskusji, chwil łatwych i trudnych, a co najważniejsze – silne więzi, przyjaźń i empatia. Sukcesem jest również każdorazowo chwila, gdy aktorzy wchodzą na deski profesjonalnych Teatrów w całej Polsce i traktowani są na równych zasadach
z zespołami teatralnymi osób pełnosprawnych. Scena łączy i znosi wszelkie bariery.

W czasie wieloletniej działalności Teatru stworzonych zostało 10 autorskich spektakli oraz kilka okazjonalnych akcji dramowych. Inspiracją do stworzenia najnowszego spektaklu „ISTNY CYRK”, którego premiera odbyła się 28 kwietnia 2018 roku stały się osobiste przeżycia aktorów – sytuacje, wydarzenia, ludzie, słowa, zdania, epitety, jak również sytuacje i sceny, które Zespół napotkał na swojej twórczej drodze. Ponadto przy pracy nad scenariuszem cennym źródłem okazały się takie filmy, jak: „Człowiek – słoń”, „Cyrk Motyli”, „Dziwolągi” oraz książka „Jarmark Odmieńców”. Materiały te okazały się być adekwatne do doświadczeń aktorów i przesłania spektaklu. Jak dalece i przewrotnie można pojmować piękno i brzydotę, normalność i dziwaczność, świętość, obsceniczność i wolność..? Gdzie są  granice do przełamania duszy? Czy zostały przekroczone? Odpowiedzią na pytania są: zdrowy dystans, humor, pasja, samorealizacja, poczucie wartości i wiary we własne siły – nawet tych najsłabszych stron.

Spektakl pt. „SZATNIA” swoją premierę miał 4 grudnia 2015 roku. Inspirowany jest twórczością Tadeusza Kantora, jest syntezą między tym co było, co jest i co będzie lub co może być. To zderzenie przeszłości, historii postaci
z teraźniejszością, aktualnym położeniem, tzw. „byciem w niebycie”. Wrzuceni w przestrzeń, w „szatnię” pytają „co dalej?”.  Spektakl to swoisty rachunek sumienia bohaterów, a jednocześnie odbiorców. Stawia pytania o zasadnicze wartości i relacje międzyludzkie, o sens życia. Zatem „jak żyć, by nadal być?”. Akcji towarzyszy uczucie odrealnienia, nieważkości, a wszystko by zatrzymać widza, skłonić do refleksji nad „sztuką życia i umierania”.

Spektakl „ZA-RĘCZYNY” traktuje poważny temat w lekki, ale kontrowersyjny i odważny sposób. W aktorach zaistniała potrzeba przełamania pewnego tematu tabu i opowiedzenia o tym, że każdy człowiek ma potrzebę miłości, bez względu na to jaki jest. Poszczególne sceny to pomysły samych aktorów, wypracowane przez wiele miesięcy na zajęciach warsztatowych, a przez reżyserów tylko zebrane w całość i doszlifowane. Kobiety i mężczyźni, związki, rozterki, niuanse, romanse. A podobno każdy ma potrzebę kochania i bycia kochanym. Czy nasze wady i ułomności to przeszkoda czy wabik w takich relacjach? A może to coś, co czyni z nas kogoś niepowtarzalnego i zdolnego do bezgranicznego oddania? Spektakl pt. „Za-ręczyny” próbuje odpowiedzieć na te pytania. Zawsze przecież znajdzie się ktoś lub coś do kochania… nawet, jeśli jest to miłość „z drugiej ręki”…

Spektakl pt. „ODLOT” to swego rodzaju prowokacja. Groteskowo ukazane relacje lekarz-pacjenci obrazują “chore” układy i relacje międzyludzkie. Wirus to nic innego jak nadmierna władza, manipulacja, chore ambicje czy egocentryzm. Antidotum stanowi odwaga i próba przełamania stereotypów, rutyny, marzenie o wolności. Pytanie czy warto przeciwstawiać się narzucanym diagnozom i nakazom, a może czasem warto po prostu odlecieć…?

Spektakl “DYLEMATY” zachowany w konwencji teatru ruchu to próba ukazania dwóch światów, różnic między nimi, żądzy,  walki o miejsce, o przetrwanie, a przede wszystkim to próba ich pojednania. Czy to w ogóle możliwe…? Mieć czy być…?

Spektakl „MASZYNA” dotyczy problemu ignorancji i zmanipulowania w świecie osób niepełnosprawnych, ale także
w życiu każdego człowieka. Skupia się na tematyce losu ludzkiego i prób jego zmiany. Przedstawia historię młodej kobiety, która staje się z czasem osobą odpowiedzialną nie tylko za swoją przyszłość, lecz również za przyszłość innych osób. Poprzez „innych – złych” przechodzi metamorfozę. Daje się zmanipulować, poddaje się narzuconym nakazom. Ukazana jest tu wyższość mało inteligentnej grupy ludzi nad ambitną jednostką mającą swoje własne cele. Jak wpłynie to na osoby, którym kobieta już zdołała pomóc? Klimat spektaklu nawiązuje do czasów wojennych.

Spektakl „USKRZYDLONA CODZIENNOŚĆ” to swoista konfrontacja rzeczywistości z marzeniami i tęsknotami… Postacie noszą te marzenia w sobie, myślą o nich, planują, każdy ma swoje własne. Szanse, że owe pragnienia się zrealizują są bardzo nikłe. Nikt ich o nie nie pyta, nie rozmawiają o nich, bywa, że otoczenie nie ma pojęcia i nie chce wiedzieć, że oni marzą, planują. Sztuka ma być furtką do ukazania ich wewnętrznego świata, bogatego, pełnego tęsknot i pragnień. Bywa zatem, że niemożliwe staje się możliwe i jedno wybrane marzenie spełnia się. To daje pozostałym osobom motywację i nadzieję w dalszym, codziennym życiu. Przecież każdy z nas od czasu do czasu potrzebuje skrzydeł…

Spektakl „CO Z TĄ MIŁOŚCIĄ?”  to pozornie banalna opowieść o związku kobiety i mężczyzny, która skłania jednak do przemyśleń oraz pytań o sens uczucia i konsekwencje, bo przecież zdrada jest słodka, jabłko też… ale czy zawsze? Przecież zdarzają się też cierpkie owoce…

„CHŁOPIEC Z ZAPAŁKAMI” to kolejny spektakl z repertuaru Grupy Teatralnej „Przebudzeni”. Premiera odbyła się podczas Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych w maju 2005 roku. Nad spektaklem zespół pracował pół roku, wspólnie opracowując scenariusz i rozwiązania poszczególnych scen. Problem poruszony w sztuce jest bardzo ważny dla samych „Przebudzonych”. Brak akceptacji, stereotypowość, obojętność i ogromna potrzeba miłości, dzielenia życia z drugą osobą. To wszystko zamknięte w historii młodego mężczyzny, tzw. „innego”. Otaczający go ludzie, zajęci swoimi sprawami nie zauważają go, brną w swoim kierunku. A gdy on sam postanawia wyciągnąć do nich rękę, odrzucają go lub są obojętni. To smutne ale prawdziwe. Jednak nigdy nie należy tracić nadziei, bo życie może zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie, przynosząc uczucie spełnienia i miłości.

„MAŁY KSIĄŻĘ” to debiutancka sztuka Grupy teatralnej „Przebudzeni”. Spektakl miał swoją premierę 5 maja 2004 roku i zachwycił ostródzką publiczność. W świecie pełnym schematów, często zapominamy się i stajemy się podobni do manekinów, skrywamy swą prawdziwą twarz, nosimy „maski” a uśmiech staje się rzadkością.. Czy tak ma już pozostać? Czy istnieje jakaś siła aby to zmienić? Okazuje się, że tak, jest nią niewinność i radość dziecka, które każdy z nas nosi w sobie. Trzeba ją tylko obudzić by zrzucić maski i usłyszeć swe serce, a to już rola Małego Księcia i jego Róży. Oby się udało…